Namaste

Op dit moment typ ik mijn eerste verhaal op het dak van dit hotel. Inmiddels twee dagen in het mooie Nepal, in een buitenwijk van Kathmandu. Het was een erg lange vlucht en was dan ook blij om na 22 uur eindelijk op Nepalese bodem te landen. de luchthaven van Nepal is erg klein en ook waren er maar weinig vluchten aangekomen met de mijne samen, dus mijn bagage was er supersnel. Eenmaal buiten werd ik gelijk geholpen naar de goede mensen en zag ik inderdaad tussen de tientallen mensen een boordje met mijn naam erop. Samen met 5 Chinese vrijwilligers reden we weg van de luchthaven met mijn bagage op het dak, normaal gesproken zou dat geen punt zijn maar ik had al vrij snel in de gaten dat het verkeer in dit land iets anders geregeld was dan in Nederland. Veilig en wel, met al mijn bagage nog op de bus komen we aan bij hotel Monehara, hier verblijf ik de eerste week samen met wat andere vrijwilligers. Ik ben ergens toch wel blij dat we bij aankomst in een hotel kunnen slapen, aangezien ik hier gebruik kan maken van een warme douch en even kan skypen met mijn familie. De eerste nacht had ik een eigen kamer, maar helaas zijn er nu te veel vrijwilligers voor het hotel, of te wel het hotel is iniminie want ook eten doen we bij de buren. Ik moet nog een beetje wennen aan mijn ontbijt, dat bestaat uit pittige kip met een baal rijst een linzensoep. Gelukkig heb ik in de middag de keuze om iets anders te eten. Op dit moment slaap ik samen met vrijwilliger Eline op een kamer en slapen er 2 andere Nederlandse vrijwilligers boven. De ochtend begint met taallessen Nepali wat erg lastig is, maar wel superleuk om te leren. Gisterenmiddag hebben we samen met Angela, onze nepalilerares, de projecten van VSN bezocht en hebben de directeur Dinesh van VSN ontmoet. Ik heb besproken dat we maandag samen langs de drie projecten gaan om te kijken wat mij leuk lijkt. 2 gelegen in kathmandu en het andere project in Bodanath, ik ben erg benieuwd wat ik aan zal treffen..

Vandaag was echt een superdag, we zijn de zaterdag begonnen met de taallessen en zijn daarna met de hele groep met de lokale bus naar Bodunath geweest. Voor ik verder ga vertellen... de lokale bus, ik kan het omschrijven als sardientjes in een pakje. En wanneer je denkt dat de bus echt vol zit zijn er volgens de nepalezen nog zn honderd andere opties om mensen in de bus te krijgen, en dan te bedenken dat het bijna 30 graden is. En om het nog maar niet over het verkeer in deze stad te hebben, het is een grote chaos. Eenmaal aangekomen op plaats van bestemming gaan we naar een restaurant waar ik eindelijk iets anders kan eten als Daal Bhat, fried noodles met kip en knoflook. Ik val gelukkig niet op want schoon zijn de mensen hier toch niet. Na het middageten kwam het hoogtepunt van de dag, de grootste stupa van Nepal, echt een enorm fijne sfeer hangt er op deze binnenplaats en de stupa zelf is adembenemend mooi om te zien. Inmiddels is het al half 4 en vertrekken we richting bus om terug naar het hotel te rijden. Ook deze rit is niemand aan te raden, dit keer in een driewieler voor 4 personen, maar wij zaten er met 12 personen in, lachen gieren brullen! We hebben de weg naar het hotel bereikt en gaan vanaf hier lopend verder. Een prachtie plek om foto\'s te schieten, de mensen hebben het hier duidelijk minder goed en je ziet hier goed de cultuur van het land. Natuurlijk geniet ik het meeste dan de vele kindjes die hier rond dwalen, mensen die me uitlachen omdat ik wc rollen gekocht heb, het was een geweldige dag. Inmiddels gaat de zon bijna onder en is de temperatuur flink gedaald, mijn zakje met 8 bananen is zonder dat ik het in de gaten heb gehad, helemaal leeg gegeten, en de stroom van mijn laptopje is bijna op. Tijd om terug naar mijn kamer te gaan, en hopelijk kan ik hier een warme douch nemen. Ohja, iedere dag is er een stroomrooster waar precies op staat van hoellaat tot hoelaat de stroom uit is. Vandaag was dat van 10 tot 18.00. Nog tien minuutjes en dan kan ik heerlijk mijn vieze voetjes en kleding uitwassen.

Tot snel xx