Dezelfde inkt en geschrift, het zelfde gevoel in een gedicht

ik zie, ik luister en voel de wind

vraag me nog steeds af, waar ik mij bevind

Met mijn ogen dicht op de koude grond

de lucht van gewassen kleding

het enige gevoel wat me bekend is,

het enige thuis gevoel wat me nog bij stond

Muziek, het raakt me nu

het gebeurde toen

stilte, het is er altijd

het zijn de klanken die de pijn bevrijdt

Ik trek de deur achter me dicht, steek de sleutels in het slot

slippers aan en op weg naar het onbekende

op weg naar puur genot

Herkenning is waar we naar verlangen

begrepen willen worden

elkaar verstaan en kunnen vertalen

verdiepen in jouw gedachten

en kunnen verdwalen in jouw verhalen

Het brandend kaarslicht in de nacht

duizende vuurvliegjes die me paseren

een gevoel van eenzaamheid, was dit wat ik had verwacht?

Een boek zo groot, kan ik schrijven

een film zo lang, kan ik verbeelden

mijn verhaal vertellen houd ik klein, de gedachtes zijn ontelbaar

ondenkbaar, ze zijn geheim

2778 gemaakte momenten

maar één foto, één beeld

één blik en een gevoel dat me raakt

wat me mee sleept in dit moment en

Zorgt dat het mijn gedachtes en dromen bewaakt.